Fecale incontinentie, ook wel bekend als ontlastingsincontinentie of darm- of stoelincontinentie, verwijst naar het onvermogen om de passage van ontlasting te beheersen, wat resulteert in ongewild verlies van ontlasting of moeite hebben met het in bedwang houden van ontlasting. Deze aandoening kan variëren van af en toe een klein beetje ontlasting verliezen tot het volledig niet kunnen controleren van de darmbewegingen.
Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van fecale incontinentie, waaronder:
Schade aan de sluitspier van de anus: Letsel aan de spieren die de anus sluiten, kan optreden als gevolg van bevalling, chirurgische ingrepen in het anale gebied, trauma of neurologische aandoeningen.
Verstoring van de zenuwen die de darmen en anus reguleren: Neurologische aandoeningen zoals beroertes, multiple sclerose, ruggenmergletsel of zenuwbeschadiging kunnen de controle over de darmfunctie beïnvloeden.
Chronische diarree of obstipatie: Langdurige problemen met de stoelgang kunnen leiden tot verzwakking van de sluitspier of beschadiging van de rectale wand, waardoor de controle over ontlasting moeilijker wordt.
Rectale prolaps: Dit is een aandoening waarbij het rectum (het laatste deel van de dikke darm) uitsteekt door de anus, wat kan leiden tot incontinentie.
Chirurgische ingrepen: Sommige operaties in het anale of rectale gebied kunnen de normale functie van de sluitspier of de gevoeligheid van de zenuwen aantasten.
Symptomen van fecale incontinentie kunnen variëren van incidenteel ongewild gasverlies tot volledig verlies van ontlasting. Het kan aanzienlijke emotionele en sociale gevolgen hebben, waaronder schaamte, angst en sociaal isolement.
De behandeling van fecale incontinentie kan verschillende benaderingen omvatten, zoals dieet- en leefstijlaanpassingen, medicatie, bekkenbodemtherapie, biofeedback, rectale klysma's en chirurgie. De juiste behandeling hangt af van de specifieke oorzaak en ernst van de aandoening, en kan het beste worden bepaald in overleg met een zorgverlener.
Elektrostimulatie, ook bekend als neuromodulatie, maakt gebruik van elektrische impulsen om specifieke spieren of zenuwbanen te stimuleren. Bij de behandeling van incontinentie wordt elektrostimulatie gebruikt om de bekkenbodemspieren te versterken en de blaasfunctie te reguleren.
Er zijn verschillende methoden voor elektrostimulatie bij incontinentie, waaronder:
1. Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS): Hierbij worden elektroden op de huid geplaatst nabij de sacrale zenuwen in de onderrug. De elektrische impulsen stimuleren deze zenuwen, waardoor de bekkenbodemspieren samentrekken en de controle over de blaas verbetert.
2. Intravaginale of intra-anale elektrostimulatie: Dit omvat het inbrengen van elektroden in de vagina of anus, waardoor de bekkenbodemspieren rechtstreeks worden gestimuleerd. Deze methode kan vooral effectief zijn bij vrouwen met stressincontinentie of gemengde incontinentie en bij fecale incontinentie.
3. Implanteerbare elektrostimulatoren: Voor mensen met ernstige of aanhoudende incontinentie kan een implanteerbaar apparaat worden gebruikt. Dit apparaat wordt onder de huid geplaatst en levert elektrische impulsen aan de sacrale zenuwen om de blaasfunctie te reguleren. Deze behandeling is minder laagdrempelig en vereist een ingreep in het ziekenhuis.
Voordelen van elektrostimulatie bij incontinentie
1. Niet-invasief: Elektrostimulatie is over het algemeen een niet-invasieve behandeling, wat betekent dat het geen chirurgische ingreep vereist. Dit maakt het een aantrekkelijke optie voor mensen die een minder invasieve benadering van hun incontinentie willen.
2. Effectief: Talrijke studies hebben de effectiviteit van elektrostimulatie bij de behandeling van incontinentie aangetoond. Door de bekkenbodemspieren te versterken en de blaasfunctie te reguleren, kan elektrostimulatie leiden tot aanzienlijke verbeteringen in blaascontrole en verminderd urineverlies.
3. Gepersonaliseerde behandeling: Elektrostimulatie kan worden aangepast aan de individuele behoeften van de patiënt. De intensiteit, frequentie en duur van de elektrische impulsen kunnen worden aangepast om comfort en effectiviteit te maximaliseren.
